Προσφάτως και συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 2021, δημοσιεύθηκε η υπ΄ αριθμ 8898/2021 Απόφαση του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 20ο). Η Απόφαση αυτή αποτελεί έναν ακόμη σταθμό στην άοκνη προσπάθεια των συνταξιούχων ανεξαιρέτως ταμείου, για την καταβολή των παρακρατηθέντων ποσών αυτή τη φορά των δώρων και επιδόματος αδείας των επικουρικών τους συντάξεων. Η Απόφαση αυτή όμως, διαφοροποιείται από άλλες ανάλογες που δικαίωσαν, έστω εν μέρει τους συνταξιούχους, για έναν λόγο : Μέσω αυτής διαφαίνεται το ενδεχόμενο της επαναφοράς των δώρων και επιδόματος αδείας, των λεγομένων δηλαδή ως 13ου και 14ου μισθού ακόμη και για το μέλλον και σε μόνιμη βάση. Πώς μπορεί να γίνει αυτό ;

Αν και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, δηλαδή οι νομικοί που ασχολούνται με τα συγκεκριμένα ζητήματα αλλά και μεγάλο μέρος των συνταξιούχων γνωρίζουν, εντούτοις θα επιχειρηθεί εδώ μία προσέγγιση του επίμαχου θέματος. Σύμφωνα λοιπόν με την Δικαστική αυτή Απόφαση ετέθη το εξής νομικό ζήτημα : Οι πρόσθετες συνταξιοδοτικές παροχές των δώρων και του επιδόματος αδείας που καταβάλλονταν από τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης έως 31.12.2012, η δε κατάργησή τους, από 1.1.2013 με το νόμο 4093/2012 κρίθηκε αντισυνταγματική με την Απόφαση 2287/2015 Απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, πρέπει να θεωρούνται, στο πλαίσιο του νέου ασφαλιστικού συστήματος του νόμου 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου), ως μη καταργημένες, κατά την αληθή έννοια του άρθρου 96 παρ. 5 του ν. 4387/2016, από την 12.5.2016 και εφεξής, εφόσον θεωρηθεί ότι με τις συνταξιοδοτικές διατάξεις του νόμου αυτού, ρυθμίστηκαν μόνο οι επικουρικές συντάξεις αυτές καθ΄ εαυτές των παλαιών συνταξιούχων (προ του ν. 4387/2016).

Κατάργηση ή επαναφορά των δώρων;

Ο προβληματισμός δηλαδή που θέτει το Δικαστήριο κινείται γύρω από την κατάργηση ή μη των δώρων και επιδόματος των επικουρικών συντάξεων από το ν. 4387/2016. Η γνώμη του Δικαστού είναι κατά βάση ότι ο νόμος αυτός έκανε λόγο μόνο για τις περικοπές των επικουρικών συντάξεων και όχι για εκείνες των δώρων και επιδόματος αδείας αυτών. Σύμφωνα λοιπόν με την Κρίση του και εάν δεχθούμε ότι δεν έχουν καταργηθεί, τότε η καταβολή των δώρων και επιδόματος αδείας θα πρέπει να εξακολουθήσει καθώς αναβιώνουν κατ΄ αυτόν τον τρόπο οι διατάξεις των νόμων 2084/1992 και του ν. 4476/1965. Καθίστανται λοιπόν αγώγιμες οι αξιώσεις κατά του Ε.Τ.Ε.Α.Ε.Π. των συνταξιούχων για την καταβολή των περικοπέντων ως άνω δώρων και επιδόματος αδείας από το έτος 2016 και εντεύθεν. Τα εν λόγω ερωτήματα και οι νομικοί αυτοί προβληματισμοί που απασχόλησαν τον Πρόεδρο του Διοικητικού Πρωτοδικείου, όπως είναι επιβεβλημένο και νομικά ορθό και εξαιτίας του ότι απασχολούν και αφορούν σε ευρύτατο κύκλο προσώπων (εν προκειμένω των συνταξιούχων) θα πρέπει να απαντηθούν από το αρμόδιο Ανώτατο Δικαστήριο, δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Ως εκ τούτου με την προδικαστική Απόφασή του (8898/2021) το Δικαστήριο παρέπεμψε το θέμα ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας το οποίο σε λεγόμενη πιλοτική (πρότυπη) δίκη, η οποία έχει προσδιοριστεί για την 4 Απριλίου 2022, θα αποφανθεί σχετικά. Η Απόφασή του αυτή θα καταλαμβάνει όλες τις εκκρεμείς έως τότε σχετικές δίκες.

Νόμος Κατρούγκαλου

Στην περίπτωση κατά την οποίαν το ΣτΕ αποφανθεί ότι πράγματι ο ν. 4387/2016 (γνωστός ως νόμος Κατρούγκαλου) δεν έχει «ασχοληθεί» με τις περικοπές των δώρων και επιδόματος αδείας των επικουρικών συντάξεων, τότε πράγματι ανοίγει ο δρόμος όχι μόνον για την επιστροφή αυτών σε εκείνους που τα δικαιούνται (και ενδεχομένως έχουν καταθέσει αγωγές) αλλά και ο δρόμος για την μόνιμη επαναφορά τους στο μέλλον.